حسین توکلی

حسرت دریا شدی تنگ پر از ماهی شدم

ابر سرگردان شدی من کفتر چاهی شدم

عشقت شد وصله ی جونم
اسمت شد ورد زبونم مهربونم
آخرش مال همیم اینو می‌دونم

دریای آرومی ، تو عطر بارونی

من دل سپردم به تو ، با احساس بی تابم

آرامشِ جونم ، عشقِ گریزونم

هستی قرار دلِ من ، زیبای کمیابم